Tarihî günlerden, tarihin akışını şekillendirecek hâdiselerin yaşandığı büyük kriz dönemlerinden geçiyoruz...
Büyük kriz dönemleri, aynı anda hem kırılma anlarıdır hem de yeniden kurulma zamanları.
Eğer yaşanan krizi bütün boyutlarıyla kavrayarak derinlemesine tahlil edebilirseniz, krizle gelen kırılma deneyimi, yıkımla değil yeniden kurulma yolculuğuna soyunmakla sonuçlanır.
Müslümanlar, tarihlerinin en zorlu buhranlarından birinin tam ortasından geçiyorlar. Tarihte yaşadıkları ikinci büyük medeniyet buhranı bu. Kısaca 3 Z formülü olarak özetlediğim bir buhran bu.
İki asırdır yaşadığımız bu ikinci medeniyet buhranını, Müslüman Zihni'ne, Müslümanca Yaşama Zemini'ne ve Müslüman Zamanı'na yeniden kavuşmamızı sağlayacak köklü bir medeniyet tasavvuru geliştirebildiğimiz zaman aşabiliriz ancak.
Bugün sizinle Altınoluk dergisinin Haziran sayısında yayımlanan yazımı paylaşmak istiyorum. Ne olup bittiğini, 2 asırlık serencamımızı özetleyen bir yazımı. Yazının tam metnine söz konusu dergiden ulaşabilirsiniz.
İSLÂM'SIZ DÜNYA'DAN PEYGAMBER'SİZ VE “İSLÂM'SIZ” İSLÂM'A...
İki asırdır yaşadığımız medeniyet krizinin en önemli sonuçlarından biri, Osmanlı'nın yıkılması, müslüman Hindistan'ın parçalanması, Türk ve Arap dünyalarının kolonileştirilmeleriyle birlikte İslâm dünyasının her bakımdan birliğinin, dirliğinin sigortası işlevi gören Ehl-i Sünnet omurganın çökertilmesi ve sonra İslâm dünyasının sahte paralel dinlere mahkûm edilmeye çalışılmasıdır.
İngilizler, Şark Meselesi olarak adlandırılan iki aşamalı iki asırlık bir strateji geliştirdiler İslâm dünyası üzerinde uygulanmak üzere.
Birinci aşamada, İslâm'ı -yani tarih yapan bir aktör olarak İslâm medeniyetini- tarihten uzaklaştırmak; ikinci aşamada da paralel dinler icat ederek Müslümanları İslâm'dan uzaklaştırmak.
Başka bir ifadeyle: İngilizlerin iki asırlık küresel stratejilerinin merkezinde İslâm var: İslâm'ın, önce ilk aşamada tarih yapan bir aktör olarak tarihten uzaklaştırılması (=İslâm'sız Dünya); sonra da ikinci aşamada Müslümanların İslâm'dan uzaklaştırılması (protestanlaştırılmış, dönüştürülmüş, küresel sisteme boyun eğecek kadar hadım edilmiş, önce Peygamber'siz İslâm, sonra “İslâm'sız” İslâm) stratejisi.
Osmanlı'yı durdurarak, İslâm'ın tarih yapan bir aktör olarak tarihten uzaklaştırılmasını, dolayısıyla İslâm'sız Dünya stratejisini hayata geçirmeyi başardılar.
Laik Türkiye'nin kurulması ve Vehhâbiliğin icat edilmesiyle de “İslâm'sız” İslâm stratejisini hayata geçirmeye başladılar.
İKİ PARALEL DİN: HÂRİCÎ MANTIĞI VE PROTESTAN İSLÂM
Geldiğimiz nokta itibariyle iki “paralel din” icat ettiler: Vehhâbilik üzerinden neo-selefîliği ürettiler, neo-selefîlik üzerinden de terör örgütlerini... Ve hâricî mantığına dayalı, kendisi gibi düşünmeyen herkesi tekfir eden, İslâm tarihinin hiç bir döneminde gözlenmeyen ruhsuz bir din anlayışını İslâm dünyasının omurgası hâline getirmeyi de başardı İngilizler.
Tarihte ilk defa hâricî mantığına dayalı bir İslâm anlayışı, Müslüman toplumların omurgası hâline getirildi.
Buradan varılmak istenen sonuç, İslâm'ı terörle özdeşleştirerek hem özelde Müslümanları İslâm'dan uzaklaştırmak hem de genelde dinin tarihin mezarını boyladığı Batı'da kitlelerin küresel bir dünyada İslâm'a ilgilerini kırmak, dünyanın müslümanlaşma trendine girmesini engellemek ve Batılıların İslâm'dan nefret etmelerini sağlamak...
Bununla yetinmediler. İkinci bir paralel din daha icat ederek “İslâm'sız” İslâm projesini bir adım daha öteye götürdüler: Bu ikinci paralel din, hayattan uzaklaştırılmış, ruhu çalınmış, küresel sisteme boyun eğerek bütün iddialarını terkeden protestanlaştırılmış bir İslâm. Bunun en tipik iki örneğinden ilki iki asır önce yine İngilizlerin icat ettiği Kadiyanilik, diğeri FETÖcülük. Kadiyaniliğin söylemleri ile FETÖcülüğün söylemleri çok örtüşüyor.
Laik Türkiye projesiyle önce İslâm'sız Türkiye projesi gerçeğe dönüştürüldü: İslâm, bütün kurumlardan temizlendi; eğitimden, kültür hayatından, düşünce ve sanat hayatından, siyasetten uzaklaştırıldı; sadece namaz, oruç gibi ibadetlere indirgendi; camiye hapsedildi; laik bir din anlayışına dönüştürülerek İslâm sadece bireysel bir inanç meselesi hâline getirildi!
İkinci aşamada da sadece Türkiye'de uygulanan kaskatı laiklik pratiği ile FETÖ gibi oluşumların önü açıldı!
Ve FETÖ, Türkiye üzerine salındı!
BİZE MAHŞERİN ÜÇ ATLISI GEREK: KURUCU MELİKŞAH, UYGULAYICI NİZAMÜLMÜLK VE TEMELLERİ KOYUCU GAZÂLÎ
Uzun vadede amaç, Türkiye'nin İslâmî iddialarına aslâ sahiplenmemesi, dolayısıyla İslâm dünyasına öncülük edebilecek ruh köklerinin kurutulması ve Türkiye'siz İslâm stratejisinin aşama aşama hayata geçirilmesi!
Türkiye'nin başına gelebilecek en büyük felâket budur!
Şunu aslâ unutmayalım: Bu ülkenin varlık nedeni İslâm'dır.
Bu toplum, ancak Müslüman olduktan sonra bu topraklarda üç kıtanın tarihini yapmış, henüz anlaşılamamış ve aşılamamış herkese, her dine, her inanca, her düşünceye hayat hakkı tanıyan ilk ve son küresel medeniyet tecrübesini insanlığa sunmayı başarmıştır.
Özetlemek gerekirse...
Batılı emperyalistler, son iki asır hâriç bin yıldır dünya tarihini Selçuklu ve Osmanlı tecrübeleriyle bizim yaptığımızı çok iyi biliyorlar. O yüzden üç asırdır bizim üzerimizden İslâm'la savaşıyorlar! Hedeflerine büyük ölçüde ulaşmış gibi görünüyorlar.
Ama hesap edemedikleri bir şey var: Türkiye, İslâm dünyasını yeniden toparlayabilecek medeniyet tecrübesine de, şuuruna da sahip yegâne aktör olduğunu kavradı.
O yüzden umut oldu. Türkiye'nin umut olduğu mesajı, Kuzey Afrika'dan Açe'ye, Balkanlar'dan Afrika'nın en ücra köşelerine kadar bütün mazlum halklar tarafından çok iyi alındı.
Sözün özü: Bin yıl önce yaşadığımız birinci medeniyet krizini mahşerin üç atlısının verdiği mücadeleyle aşmıştık: Kurucu Melikşah, Uygulayıcı Nizamülmülk ve Temelleri Koyucu Gazâlî.
Gazâlî'nin öncülüğünde çeyrek asırda bin yılın tohumları ekildi; hem Moğol ve Haçlı saldırılarını püskürtecek ve tarihin akışını değiştirecek Ehl-i Sünnet omurga dikildi hem de Avrupa'nın içlerine kadar İslâm'ın dalga dalga yayılmasını sağlayan insanların gönüllerini fetheden irfanî derinlik geliştirildi.
İslâm dünyasının önündeki en büyük iki tehlikenin, hâricî mantığına dayalı İslâm anlayışının da, “Peygamber'siz İslâm” ve “İslâm'sız İslâm” anlayışının da aşabilmesinin tek yolu var: İslâm dünyasını toparlayacak Ehl-i Sünnet omurganın pekiştirilmesi ve kitlelerin gönülden fethedecek irfanî derinliğin her yere ulaştırılması ve nakşedilmesi...
